Fakty
Nieopodal Górek Wschodnich w Gdańsku znajduje się prawie 200 hektarowy Rezerwat Przyrody „Ptasi raj”. Utworzony on został w 1959 r, by chronić ostoję ptactwa wodnego i błotnego.
Na obszarze rezerwatu można spotkać aż 200 gatunków ptaków.
Do ścisłej ochrony gatunkowej należy siweczka obrożna.
Jezioro Ptasi Raj od Wisły Śmiałej oddziela kamienna grobla. Została ona zamknięta dla turystyki pieszej dzięki zastosowaniu fizycznej przeszkody uniemożliwiającej spacery. Działania te zostały podjęte w celu przywrócenia miejsca odpoczynku piskląt ptaków wodnych.
Ścieżka Przyrodniczo-Dydaktyczna
W 2002 roku powstała ścieżka przyrodniczo-dydaktyczna, którą dzisiaj odwiedziliśmy.
Ścieżka zaczyna się od małego parkingu przy pętli autobusowej linii 186 w Gdańsku na Wyspie Sobieszewskiej. Na terenie ścieżki znajduje się również trasa gry terenowej „Obcy atakują!”. Posiada ona 20 punktów, w których znajdujemy tabliczki z kodami QR. Pod każdym punktem są informacje wraz z pytaniami sprawdzającymi.
Trasa rozpoczęła się przy małej wiacie i drewnianej łódce, stanowiącej element dekoracyjny ścieżki. Za znakami należało skręcić w prawo i minąć zieloną bramę zabezpieczającą wjazd w obszar chroniony.
Nie dajcie się zwieść. Jak podają źródła ścieżka ma 6 km. Ale to tylko dojście do plaży. Bez wątpienia, należało jeszcze odbyć trasę powrotną. Po wejściu na wąską ścieżkę, oprócz walorów przyrodniczych, napotkaliśmy na chmarę komarów, która nie opuszczała nas aż do wyjścia z lasu.
Osobom uczulonym na ugryzienia komarów szczerze nie polecam tego spaceru. Nie bez powodu wzięłam ze sobą spray na komary. Myślałam, że to tylko komarowe mity, ale po zaparkowaniu auta przyjrzałam się innym zwiedzającym i naprawdę nie byłam jedyną osobą opryskującą siebie i dzieci.
Trasa w całości oznaczona jest na drzewach pomarańczowym ptakiem.
Po przejściu 1200 m trasy, na której dostrzegliśmy tylko trzciny i mnóstwo budek lęgowym na drzewach, należało skręcić w lewo w kierunku 2 wież obserwacyjnych. Pierwsza nad jeziorem Karaś, druga zaś nad jeziorem Ptasi raj.
Na ścieżce dydaktycznej znajduje się 10 tablic. Dzięki naszej intuicji udało nam się znaleźć wszystkie możliwe.
Na początku szlaku była tablica nr 1 i nr 2.
Po skręcie w stronę wieży nr 1 znaleźliśmy tablicę nr 3.
Wieża nr 1
Wieża niższa miała jedną platformę widokową z ławeczką do odpoczynku.
Proszę pamiętać o lornetkach i aparatach z teleobiektywem. Ptaki dryfujące na jeziorze są naprawdę małe. Widać ich mnóstwo, ale gołym okiem nie są dobrze rozpoznawalne.
Za wieżą doszliśmy do 4 tablicy ścieżki dydaktycznej.
Trasa z dość szerokiej zawęziła się do metrowej. Ponadto komarów było zatrzęsienie, więc maszerowaliśmy zdecydowanym krokiem.
Doszliśmy do rozstaju dróg. Tu należało skręcić w prawo. Szlak w tym miejscu był nieoznakowany. W związku z tym nie byliśmy jedyni sprawdzający mapy. Trasa prowadziła przez kładkę. Byłą kładkę, gdyż deseczki z których była zrobiona były odłożone na bok a my szliśmy się po gruncie pod nieistniejącą drogą. Na szczęście nie były to tereny podmokle ani bagienne. Kto wie jak to wyglądałoby jesienią.
Wieża nr 2
Doszliśmy do Wieży obserwacyjnej nr 2. Przed wieżą znaleźliśmy ławeczki i stoliczek do zrobienia małego pikniku oraz 5 tablice informacyjną.
Wieża była o jedną platformę wyższa od poprzedniej i rozpościerał się z niej zdecydowanie ładniejszy widok. Po raz kolejny polecam lornetkę.
Po wyjściu z wieży nie było ani jednej tablicy informacyjnej w jakim kierunku mamy iść dalej. W dodatku, inni zwiedzający cofnęli się. My natomiast wypróbowaliśmy skręt w prawą stronę od wieży patrząc w kierunku jeziora. Było tam coś na kształt wydeptanej ścieżki, ale sama trawa sięgała do bioder. Szliśmy naprawdę długo. W pewnym momencie zgodnie z naszymi przeczuwaniami trasa skręciła w prawo i prowadziła równolegle do tej, którą przyszliśmy do wieży nr 2. Nadal było dość wąsko, ale miałam wtedy już pewność, że powinniśmy dojść do końca. Naszym oczom z lewej strony ukazał się las liściasty a z prawej iglasty. Ścieżka idealnie je oddzielała. Wyglądało to naprawdę majestatycznie.
Nie myliłam się – doszliśmy do tablicy 6 i 7 z naszej ścieżki dydaktycznej. A następnie skręciliśmy w lewo wprost w kierunku plaży.
W połowie trasy na plażę, po prawej stronie, natknęliśmy się na 8 tabliczkę ścieżki dydaktycznej.
Dalej droga była szeroka, gdzieniegdzie zaczynał się pojawiać plażowy piasek posypany szyszkami. Co więcej, po prawej stronie znaleźliśmy ostatni przystanek – dość dużą wiatę turystyczną a kilkadziesiąt metrów za nią wejście nr 19 i 9 oraz 10 tablicę informacyjną.
Plaża dość szeroka z miałkim piaskiem zachęcała do odpoczynku. Po krótkim relaksie wróciliśmy prostą drogą w stronę parkingu.
Ptasi Raj – informacje praktyczne
- Trasa ścieżki dydaktycznej ma 6 km, ale w zasadzie do przejścia jest 9 km wraz z drogą powrotną.
- Na trasie ścieżki znajduje się 10 tablic informacyjnych.
- Na terenie rezerwatu znajdują się dwa jeziora: „Karaś” i „Ptasi raj”.
- Powierzchnia rezerwatu wynosi 198,07 ha.
- Wstęp na teren rezerwatu jest bezpłatny.
- W samym rezerwacie brak jakichkolwiek punktów gastronomicznych. Jedynie przy pętli autobusowej znajduje się Restauracja Ptasi Raj oraz Pizza Plus.
- W rezerwacie jest bardzo dużo komarów, polecam spryskać się środkiem przeciwko insektom.
- Lornetka obowiązkowa.
Na terenie Wyspy Sobieszewskiej znajduje się jeszcze jeden Rezerwat „Mewia Łacha”. Na pewno tam jeszcze wrócimy.
